سه فصل کتاب، سه ستون اصلی ساختار  داستان هستند که با توجه به موضوع و نوع روایت، فصل اول و دوم از استحکام بیشتری برخوردارند و شاید علتش این باشد که در این دو فصل خواننده با نوعی حس تعلیق و کشمکش ذهنی روبروست و فصل سوم، به گونه ای زمان حل معماهاست و جایی است که مخاطب می داند در اتفاق های تکان دهنده داستان مقصر چه کسی بوده و حقیقت های پشت پرده چیست. چرا که فصل تسویه حسابهاست و همه واقعیت ها بر ملا می شود. نکته دیگری که در ساختار داستان نقش مهمی دارد، «نامه» است. داستان با یک نامه آغاز و خواننده با انبوهی از علامت سوال مواجه می شود و در نهایت، کتاب با چند نامه به پایان می رسد. به عبارت دیگر نامه ها علاوه بر گره افکنی، نقش حل کننده معماها و گره های داستان را نیز دارند. در ابتدای کتاب می خوانیم: «یا ابن اخی عامر خدا کند احوالت خیر باشد. همین که آن جایی و به قدر اینجا بمب و موشک به سرت نمی ریزد خوب است… تا بعثی های حرامی پاشان به خانه ام باز نشده بیا حقت بدهم. زیاد نیست اما به قدری هست که بی منت برساندت به یک بلاد امن.»