توضیحات
درباره ی کتاب:
کتاب نگهبانان گاهول ۲ :«من کورمارم، ولی کی گفته نمیتونم بهاندازه ی شما ببینم؟ دیدن با چشم خیلی پیشپا افتادهست. من با تمام بدنم میبینم… با پوستم، استخونهام، ستون فقراتم. بین تپشهای آهستهی قلب آرامم، دنیا رو اینجا و اونجا حس میکنم. فراسو رو میشناسم. آره، درسته. حتی قبل از پرواز درونش هم میدونستم وجود داره. ولی قبل از اون روز گفتم که وجود نداره؟ بانوی من، اگه چون نه آسمون رو میبینم و نه میتونم پرواز کنم، میگفتم که آسمون شما وجود نداره، به من میگفتین تو دیگه عجب ابلهی هستی! شما هم عجب ابلهی هستین که باور…
متن کتاب:
کتاب نگهبانان گاهول ۲ :دنیا چرخید، سوزنبرگهای درخت صنوبر کهنسال مقابل آسمان شب محو شدند و بعد هم با احساسی دلهرهآور، زمین بهسمتش شتافت.
سورن دیوانه وار سعی کرد بالهای کوچک سیخشدهاش را به هم بزند. بیفایده بود! با خودش فکر کرد: «میمیرم. میشم یه بوفچهی مرده. تازه سه هفتهست که از تخم دراومدهم و زندگیم سر اومده!» ناگهان چیزی سقوطش را آرام کرد… جریان نسیم بود؟ تودهای باد؟ هوایی پفکرده که میان کُرکپَرهای زشتش جمع شده بود؟ همین بود؟ زمان آهسته شد. زندگی کوتاهش از مقابل چشمهایش گذشت…
مجموعه نگهبانان گاهول