توضیحات
کتاب استاد پترزبورگ اثر جی.ام.کوتسی
معرفی کتـاب :
کتاب استاد پترزبورگ اثر جی.ام.کوتسی :جی. ام. کوتسی هم به تاریخ نظر دارد و هم به زندگی شخصی‌اش.
پسر بیست‌وسه ساله‌ی کوتسی به شکل مشکوکی از ارتفاع سقوط کرد و جان باخت و این کتاب پاسخ ادبی نویسنده به این بخش از زندگی خویش است.
او می‌خواست داستانی اتوبیوگرافیک درباره‌ی پدری بنویسد که پسرش را از دست داده است. اما واقعیت فقدان چنان رنج‌بار و سوزاننده بود که او نمی‌توانست آن را لمس کند.
پس تصمیم گرفت دست‌پوشی فراهم کند تا بتواند به این شیء یا خلأ سوزان دست بزند و در نتیجه به سراغ فیودور داستایفسکی رفت.
یکی از مسائلی که ذهن کوتسی را به خود مشغول کرده نسبت میان رمان و تاریخ است. جی. ام. کوتسی در جست‌وجوی راه‌هایی است که با آن بتوان رمان را به نوعی “رقیب تاریخ” بدل کرد.
احتمالا تکان‌دهنده‌ترین دستاورد روایی او درباره‌ی نسبت میان داستان و تاریخ رمانی است که در سال ۱۹۹۴ انتشار داد، یعنی وقتی افریقای جنوبی در یک نقطه‌ی عطف تاریخ بود و برای اولین بار انتخاب ریاست‌جمهوری آزاد برگزار می‌شد.
در این زمان، کوتسی کتابی منتشر کرد که ماجرا و محل وقوع و حال و هوای آن ظاهراً هیچ نسبتی با تجربه‌ی سیاسی آن روزهای کشورش نداشت: استاد پترزبورگ. این رمان تا حدی بر زندگی‌نامه‌ی فیودور داستایفسکی مبتنی است.
استاد پترزبورگ اثری است به غایت پیچیده و عمیق و به سؤالاتی می‌پردازد که که با ملاحظاتی می‌توان آن را به زندگی هر فرد در یک رژیم سیاستاً سرکوبگر اطلاق کرد.
معرفی نویسنده :
سپس، در سال ۱۹۶۰ مدرک کارشناسی ادبیات، و در ۱۹۶۱ کارشناسی ریاضیات‌اش را دریافت کرد.
کوتزی در سال ۱۹۶۳ با فیلیپا جابر (۱۹۹۱–۱۹۳۹) ازدواج کرد. حاصل ازدواج آن‌ها دو فرزند به نام‌های نیکُلاس (۱۹۸۹–۱۹۶۶) و گیزلا (متولد ۱۹۶۸) بود.
اولین اثر داستانی کوتسی، سرزمین‌های گرگ‌ومیش در سال ۱۹۷۴ منتشر شد،
کوتزی در سال ۲۰۰۲ به استرالیا مهاجرت کرد و هم‌اکنون استاد پژوهشگر افتخاری در دانشگاه آدلاید است.
علاوه بر جایزهٔ نوبل ۲۰۰۳ که به پاس مجموعهٔ فعالیت‌های ادبی‌اش به وی اعطاء شد،
تاکنون یازده جایزهٔ ادبی دیگر نیز به آثار او تعلق گرفته‌است که مهم‌ترین‌شان از این قرارند: جایزهٔ CAN،
جایزهٔ اول ادبی آفریقای جنوبی (سه بار)،
جایزهٔ بوکر (دو بار، به خاطر کتاب زندگی و زمانه مایکل ک)،
جایزهٔ فمینا برای رمان خارجی (به خاطر کتاب زندگی و زمانه مایکل ک)،
جایزهٔ اورشلیم،
جایزهٔ ادبی لانان،
جایزهٔ بین‌المللی رمان از نشریهٔ آیریش تایمز
و جایزهٔ نویسندگان کشورهای مشترک‌المنافع
کوتزی گیاه‌خوار است، عاشق دوچرخه‌سواری است و لب به مشروبات الکلی نمی‌زند.
کوتزی مردی گوشه‌گیر و آرام است و به‌ندرت با رسانه‌های گروهی ارتباط می‌گیرد
و اگر لازم بداند، ترجیح می‌دهد از طریق پُستِ الکترونیکی (ایمیل) باشد.
او برای دریافت دو جایزهٔ بوکر شخصاً به لندن نرفت
و در سال ۲۰۰۳ هم پس ازاعلام برنده شدن نوبل حاضر به مصاحبه با خبرنگاران نشد.
او در جایی نوشته‌است، «راه سومی میان حرف زدن و سکوت کردن وجود دارد، و آن ادبیات است.
زبانی که من با آن سخن می‌گویم مناسب نوشتن است، نه گفت‌وشنود»
